Τα 5 λάθη που κάνουμε συχνά όταν βάζουμε όρια σε μικρά παιδιά.

Γιατί όταν τα γνωρίζουμε, μπορούμε να τα αποφύγουμε κιόλας.

Το πρώτο λάθος, έχουμε μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Όσο έξυπνο, τέλειο και να είναι το παιδί σου είναι αναπτυξιακά περιορισμένο από το αναπτυξιακό στάδιο στο οποίο βρίσκεται ο εγκέφαλος του. Οπότε είναι σημαντικό έχουμε στο μυαλό μας την ηλικία του παιδιού, και να προσαρμόζουμε τις προσδοκίες μας ανάλογα. (παράδειγμα : υπομονή, μοίρασμα, να καθίσει στο τραπέζι ήρεμα, συγκεντρωμένα για πάνω από 10 λεπτά) .

Δεύτερο λάθος, μένουμε κολλημένοι και εστιάζουμε στα αρνητικά και στα "Στα έλεγα εγώ". Για παράδειγμα, "Σου το είχα πει ότι θα συνέβαινε αυτό, δε με άκουσες, είσαι πολύ άτακτο παιδί, όχι δεν μπορείς να το κάνεις αυτό γιατί κάτι έκανες το πρωί που με θύμωσε.." Σκοπός του άρθρου, είναι να βοηθήσει να ξεφύγουμε από τα αρνητικά, και να εστιάσουμε στο πως μπορούμε να μάθουμε κάποια πράγματα στα παιδιά. Όταν οι περισσότερες εμπειρίες μας με το παιδί είναι αρνητικές, τότε επηρεάζουν και τη συμπεριφορά του, δημιουργώντας δυσκολότερες καταστάσεις και ο κύκλος συνεχίζεται μέχρι που φτάνει ένα σημείο που δεν ξέρουμε από που να ξεκινήσουμε για να διορθώσουμε τα πράγματα. Επίσης, απόφυγε να παρατάς τα συναισθήματα σου πάνω στο παιδί σου. Για παράδειγμα, "με στεναχωρείς πολύ", "με κάνεις να νιώθω πολύ άσχημα", κλπ. Είσαι ο αγαπημένος άνθρωπος του παιδιού σου και θέλει να σε ευχαριστεί πάντα. Φαντάσου πόσο δύσκολο είναι για ένα μικρό παιδί να ακούει τις πιο πάνω φράσεις.

Τρίτο λάθος, κάτι που κάνουμε και σε άλλους ενήλικες. Τοξική θετικότητα. Είναι η ιδέα του θετικές σκέψεις μόνο. Και φυσικά θέλουμε τα παιδιά μας να είναι χαρούμενα και να σκέφτονται αισιόδοξα, πρέπει όμως να τα μάθουμε ότι όλα τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά και αποδεκτά, ακόμα κι αυτά που δεν μας κάνουν να νιώθουμε όμορφα (ζήλια, λύπη, θυμός, απογοήτευση, απόρριψη). Όταν αναγνωρίζουμε μόνο τα θετικά συναισθήματα ενός παιδιού, το μήνυμα που παίρνει είναι ότι δεν υπάρχει χώρος εδώ για τα άλλα σου συναισθήματα, δεν μπορώ να τα διαχειριστώ. Παραδείγματα Θετικής τοξικότητας: "Είσαι μια χαρά", "Μην είσαι στεναχωρημενος, θυμωμένος κλπ". Ένα παιδί που συστηματικά νιώθει ότι δεν μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματα του όλα, είτε θα αποκοπεί εντελώς απ’ αυτά, είτε θα αντιδρά πολύ πιο έντονα και θα δοκιμάζει τα όρια του πολύ πιο συχνά, για να σε αναγκάσει να αναγνωρίσεις αυτά που νιώθει.

Τέταρτο λάθος. Δωροδοκία. Θέλεις φυσικά να δώσεις έμφαση όταν το παιδί σου κάνει κάτι σωστά, αλλά δε θέλεις να δωροδοκείς το παιδί σου. Φράσεις όπως" Αν είσαι φρόνιμος στο σχολείο θα σου πάρω το παιχνίδι που θέλεις ", ή "κάθε φορά που κάνεις αυτό που σου λέω θα σου δίνω ένα ευρώ", μαθαίνουν στο παιδί να συμπεριφέρεται με σκοπό να πάρει αντάλλαγμα. Δεν αφήνει εσωτερικά κίνητρα να δράσουν. Θέλουμε ιδανικά τα παιδιά μας να κάνουν το σωστό ακόμα κι αν δεν έχουν να κερδίσουν κάτι, ακόμα κι αν δεν τα βλέπει κανένας. Οι έρευνες λένε ότι η δωροδοκία προκαλεί ένα μελλοντικό χάος, στο οποίο εσύ πρέπει να δίνεις όλο και περισσότερα σε ένα παιδί για να λειτουργήσει. Δεν δίνω αντάλλαγμα στο παιδί για να ακολουθήσει τα όρια που του βάζω αλλά το βοηθώ να συναντήσει το όριο με το σωστό τρόπο.

Και το τελευταίο λάθος, είναι φυσικά τα φυλετικά στερεότυπα. Όταν ένα παιδί δοκιμάζει τα όριά του, συνήθως ακολουθεί και ένα ξέσπασμα. Εκείνη τη στιγμή, τα λόγια μας είναι κριτικής σημασίας. Δεν έχουν χώρο εκεί φράσεις όπως "Τα αγόρια δεν κλαίνε και δεν γκρινιάζουν", "Είναι εντάξει για τα κορίτσια να κλαίνε αλλά τα αγόρια πρέπει να είναι δυνατά", ή "τα κορίτσια πρέπει να είναι ήρεμα και χαμογελαστά, και τα αγόρια δυνατά και θυμωμένα". Όχι. Όλα τα παιδιά αξίζουν κατανόηση και συναισθηματική ανταπόκριση, ανεξαρτήτως φύλου. Αξίζουν να νιώθουν ασφάλεια, να νιώθουν ότι μπορούν να εκφράζουν όλα τους τα συναισθήματα.

VI-22415-NOVALAC-09/2022